Ömür Dediğin..

Zeliha İlhan Doymuş’un hazırlayıp sunduğu ve hiç kaçırmadığım TRT-Haber’de yayınlanan, insanın dünya hayatındaki ve devamındaki son durağını hatırlatan, hayatın anlamını sorgulatan muhteşem bir belgesel yapımıdır. Program müziğini Emel Taşçıoğlu’nun seslendirdiği ömür dediğin belgeselini izlerken, gözyaşlarınız kendiliğinden akar gider hayatın dününe ve bugününe.. Akıcılığı, içtenliği ve yaşanmışlığı karşısında söylenecek söz bırakmayan bu program, ömrün su gibi akıp gittiğini şu mısralarda nasıl da dile getirmiştir:

“yolda kalan da bir dostum, yürüyen de bir..
savrulup gidiyor insan dediğin”
İzledikçe hayatın anlamını bi kez daha anlıyor insan.. Hayatından arda kalanları, hüzünlerini, beklentilerini sıralıyordu, ömrün son deminde ki ihtiyar… Her sabah gözlerini açtığında yeni bir güne, bugün de ölmedim diyor ağlayarak; bizler gülerek uyanırken.. Bir babanın yüz evlada bakıp, yüz evladın bir babaya bakmadığını söylemekle kalmıyor, insanın kalbine batırıyor cümlelerini yanında kalan tek yoldaşı, karısıyla.. O geçmişin aynası bir çift gözle kapının ardını gözlüyorlar belki bir bilen, tanıyan gelir de şu geçmeyen saatlerimizde yoldaş olurlar bize diye..
Yaşanmışlıklar ve geçen zaman, yaşlı ve yorgun bedenler, geçmişe özlem ve içten içe beklenen ölüm temaları çerçevesinde hazırlanan program, şu sıralar herkesin izlemesi ve ders çıkarması gereken bir yapım..Yaşlılara Saygı Haftası(18-24 Mart) ‘nın kutlandığı bu günlerde, bir yaşlıyı ziyaret edip, onların tebessüm etmesini sağlamak dileğiyle..